Televizyonun Kökenleri
Yunanca tele (uzak) ve Latince visio (gör) sözcüklerinden türetilmiş ve uzaktan görmek anlamına gelir. Televizyon, bir vericiden elektromanyetik dalga hâlinde yayınlanan görüntü ve seslerin, ekranlı ve hoparlörlü elektronik alıcılar sayesinde yeniden görüntü ve sese çevrilmesini sağlayan aygıt. Türk Dil Kurumu televizyon sözcüğüne karşılık göreç, izleç, izlengeç, bakaç ve uzakgör kelimelerini önerse de bu kelimeler toplum tarafından çok fazla benimsenmemiştir.
İlk Televizyon
İlk televizyon 1923 yılında John Logie Baird tarafından İngiltere’de icat edilmiştir. Baird’in ilk yaptığı ve televizyonun dedesi sayılan ilk düzenek gayet basit ve ilkel bir şekilde tasarlanmıştı. Teknoloji geliştikçe ilk televizyon görüntüsü de Baird tarafından 1926 yılında yayınlanmış ve ardından görüntünün kalitesi yine Bird tarafından geliştirilmiştir. Baird’in ilk yayını yayınladığı zamanlarda BBC gibi büyük yayıncılar ağırlıklı olarak radyoya odaklanmıştı, bu yüzden başlarda televizyon fikir olarak parlak bulunsa da pek ciddiye alınmadı. BBC’nin televizyon yayıncılığına olan ilgisi 1929 yılında başladı ve günde iki yayın kuşağında hizmet verdi.1930’lu yıllarda televizyon eşya olarak satılarak geniş kitlelere hitap etmeye başladı. 1940’lı yıllarda renkli televizyon çalışmaları hız kazandı.
Türkiye’de İlk Televizyon
Türkiye’de ise televizyon yayınları ilk kez İstanbul Teknik Üniversitesi tarafından 9 Temmuz 1952 günü başlatıldı. İTÜ TV, TRT’nin kurulmasıyla beraber izlenme gücünü yitirdi ve 1970 yılında kapandı. TRT’nin ilk televizyon yayını 1968 yılının ilk günleri olarak planlansa da bazı aksaklıklardan dolayı ilk yayınını 31 Ocak 1968 günü siyah beyaz olarak 19.30’da gerçekleşmiştir. Yayın TRT’nin ilk spikeri Nuran Emren (Devres) ile başlamıştır. TRT’nin ilk yıllarında yyayınlar siyah-beyaz olarak yapılmıştır her ne kadar TRT’nin TRT’nin vericileri renkli yayın için uygun olsa da Almanya’dan getirtilen malzemelerle ancak siyah beyaz yayına olanak sağlıyordu. Ankara Televizyonu’nun yayınları halk tarafından büyük ilgi ile karşılanır ve yayınlar halk tarafından mağazaların vitrinlerindeki alıcı cihazlar tarafından izlenir. TRT’nin ilk dönemlerinde televizyon eğlence aracından daha çok başta haber olmak üzere halkın eğitim ve kültürel seviyesini artıracak bir araç olarak görülmektedir.