Infamous: Second Son İnceleme, öncelikle bir açık dünya süper kahraman aksiyon oyunudur ve bu konuda mükemmel bir oyundur. Gösterişli güçleri savaşta harika görünür ve hissettirir ve bunun gibi oyunların amacı da budur. Ama karakterlerin daha ağır, daha gerçekçi tonlarından benim kadar zevk almayı beklemiyordum. Bu, franchise hayranı olarak beni başlangıçta şaşırtan, ancak sonunda karşılığını veren bir değişiklik. Oyuncunun ahlaki seçimlerini, kahramanın kendi doğru ve yanlış duygusuyla inandırıcı bir şekilde birleştirmede başarısız olmasına rağmen, Second Son hem karakter etkileşiminde hem de en önemlisi açık dünya oyununda bazı büyük notlar alıyor.
İkinci Oğul’un olağanüstü ışıklandırmasının beni gevşek çeneli ekranıma bakarken bırakması uzun sürmedi. PlayStation 4’ün gücü, sokak kenarındaki her su birikintisi yansımasında ve alev alev yanan ellerimi terk eden her dönen duman tutamında belirgindir. Seattle şehri güzel ve çeşitli bir şekilde hayata geçirildi, ancak etrafımdaki herkesi ve her şeyi parçalara ayırdığım zamandan daha iyi olmamıştı. Sakin şehir sokakları, neşeli bir düzenlilikle ateşli felaket bölgelerine dönüşür ve etkileri kontrolden çıktığında ara sıra kekemeliklere rağmen hem öncesi hem de sonrası harikadır.
Yüksek üretim değerleri genellikle zayıf karakterler için bir sis perdesi olurken, Second Son burada da başarılı oluyor. Troy Baker’ın yeni Conduit’imiz Delsin olarak hareket yakalama performansı, ister huysuz, pervasız bir pislik, isterse gözüpek, bohem bir hayırsever olsun, inandırıcı olmaya devam ediyor. Genel olarak sevilesi biri değil ama muhafazakar, kanunları savunan kardeşiyle olan kimyası, bazı aile içi şakaları soğuruyor.
Delsin, diğerleri gibi, eşit oranda öfke ve idealizmle dolu genç bir adam ve böylesine ezici bir yıkıcı güce sahip olması, bu iç çatışmayı gergin ve ilginç kılıyor. Elbette, iyi bir bölge, ancak Baker onu bir çekicilik ve genç bir terkedişle dolduruyor, bu da onu kinayeli veya aşırı gergin hissetmekten alıkoyuyor. Buz gibi, demirden iradeli kötü adam Brooke Augustine’i ekleyin ve sonuç, gerçekten etkileyici bir doruğa kaynayan bir çatışmadır.
Ne yazık ki, oyuncu kadrosunun geri kalanı o kadar iyi kullanılmıyor. Hemen ilgi çeken Abigail “Getirme” Walker gibi destekleyici karakterler, kendilerine ait iki veya üç görev uzunluğundaki yayın dışında sınırlı katılımla, hızla tanıtılır ve bir kenara itilir. Second Son’un bireysel vuruşları ve karakterleri iyi işlenmiş olsa da, hepsini bir araya getiren olay örgüsü sinir bozucu bir şekilde basit ve kapsam olarak sınırlı, küçük oyuncuları çekirdek çatışma üzerinde anlamlı bir etki yapma şansından mahrum bırakıyor.
Hikâye bir kenara atılıyor, Infamous: Second Son kendini ürkütücü hissetmekle ilgili ve Second Son hayal kırıklığına uğratmıyor. Delsin’in dört çeşitli güç seti, her DUP kontrol noktasını süper güçlü kaslarımı esnetmek için başka bir şansa dönüştürdü. Dumanın patlayıcı yıkımından neonun hızlı hassasiyetine kadar her set tüm bir oyun devam ettirecek kadar güçlü hissettiriyor ve hararetli savaşlarda şehrin dört bir yanından güç kaynaklarını tüketerek aralarında stratejik olarak geçiş yapmak bana doğanın durdurulamaz bir gücü gibi hissettirdi.
Beceri ağaçları, önceki Inspiration oyunlarından daha fazla seçenek sunarak, tek bir güce konsantre olmanıza veya kaynaklarınızı birden fazla yol arasında bölmenize olanak tanır ve açılabilir güçler, ahlaki hizalamanıza göre de farklılık gösterir. Örneğin kötü bir neon kullanıcısı, hedefleri saf enerji novalarına patlatarak, sivil gruplarını saniyeler içinde yok edebilecek zincirleme reaksiyonlara neden olabilirken, yardımsever bir neon kullanıcısı, bir diziyle düşmanları tek tek dikkatli bir şekilde etkisiz hale getirmek için sürünerek zamanı yavaşlatabilir. zorlu saldırılardan. Bu çeşitlilik sadece savaşı taze tutmakla kalmaz, aynı zamanda farklı kombinasyonları tekrar oynamak ve denemek için güçlü bir teşvik yaratır.
Seattle sokakları rastgele karma fırsatlarla ve önceden belirlenmiş yan görevlerle doludur, bu nedenle güçlerinizi iyi (ya da çok iyi olmayan) kullanmak için bir fırsat aramanıza asla gerek kalmaz. Mobil DUP komuta merkezlerini çökertmek, en dik atışlardan bazılarını sunan ve tamamlandıktan sonra büyük beceri puanı ödülleri veren özellikle ödüllendirici bir girişimdi. Etrafta dolaşıp, şehri ilçe mahalle geri alarak, gittikçe daha da güçlenerek saatlerce mutlu bir şekilde kaybettim.
Kırıntıların arasında, Delsin’in neredeyse sınırsız hareketlilik duygusunu canlandırıcı buldum. Gökdelenlerin kenarlarını hızlandırır ve tüm doğru güçlendirmeleri aldığınızda kaprinizle Seattle silüeti boyunca yükselir. O zamana kadar, önceki oyunlardan eski moda parkurlara yaslanacaksınız, ancak geçmişte olduğu kadar yapışkan veya güvenilir gelmiyor. Bu, açıkça ulaşabileceğim çıkıntıları tutamadığım birkaç sinir bozucu duruma yol açtı. Çapraz güçler grubunuzu genişlettikçe daha az önemli hale gelir, diğer her şey çok iyi hissettirir ve oynar, fark etmemek zor.
Bununla birlikte, daha da öne çıkan bir şey, ahlak sisteminin durumudur. Kırmızıya karşı mavi karar verme, ne yazık ki modası geçmiş ve Delsin’in yaralı kabile arkadaşlarını iyileştirme konusundaki kişisel motivasyonundan kopmuş gibi görünüyor. Hikayede, masum sivilleri öldürmekle ilgileneceğini ya da polis memuru kardeşinin bunu yapması durumunda sorun olmayacağını gösteren hiçbir şey yok ve yine de, istersen gördüğün herkesi öldürmeye teşvik edildiğin açık. kötü oyununuzdan en iyi şekilde yararlanın. Aşırılık her zaman daha fazla güçle ödüllendirilir ve bu nedenle, iyiye yönelirken kötü eylemlere katılmak için hiçbir neden yoktur veya tam tersi. Bu, esasen, seçimi öne ve merkeze yerleştirmeye çalışan bir oyun için çok hayal kırıklığı yaratan denklemden ahlaki karar vermeyi alır.
