I am Bread İnceleme; bir dilim ekmeği somunundan uzaklaştırırken, ecza dolabının kapısını birinin açıklanamaz bir şekilde yerleştirdiği kapıyı iterek açtı ve geniş, dağınık bir banyoyu ortaya çıkardı. Dilim bir şekilde odanın diğer tarafındaki saç kurutma makinesine ulaşabilirse, kendi kendini mükemmel şekilde kızartabilir. Bu mümkün olmamalı ama dilim öne doğru savrularak bir köşesiyle dolap kapağını kavradı.
Yavaşça yukarı doğru sallıyorum, kapağı farklı bir köşeden tutuyorum ve dilim dolabın tepesine ulaşana kadar hareketi tekrarlıyorum – ki bu da küfle çevrili olduğu ortaya çıkıyor. Ekmeğin yenilebilirliği hızla azalırken, refleks olarak onu yalpalayarak uzaklaştırdım, sadece sulu zemine ve sırılsıklam kıyamete doğru düşüşünü çaresizce izlemek için. Ben Ekmeğim’i simgeleyen, bunun gibi anlar :garip, sinir bozucu ve biraz yorucu, ancak başka bir denemeyi haklı çıkaracak kadar tuhaf bir çekiciliğe sahip.
Şaşırtıcı bir şekilde, I Am Bread’in bir hikayesi var, ama gerçekten önemli olan tek şey, ekmek diliminizin mevcut doğaçlama araçlarla kendini kızartmak için tek amaçlı dürtüsüdür. Bossa Studios’un diğer komik derecede beceriksiz fizik bilmecesi Surgeon Simulator 2013 gibi, I Am Bread’in zorluğunun çoğu, kasıtlı olarak garip yakala ve bırak kontrolleriyle başa çıkmakta yatıyor. Diliminizin her bir köşesi, farklı bir tuşa veya omuz düğmesine karşılık gelir (denetleyici desteği vardır), bu da dokundukları her şeyi yakalamalarını sağlayarak diliminizi çevirebileceğiniz veya fırlatabileceğiniz bir eksen oluşturur. Zemine veya başka bir kirli yüzeye dokunduğunuzda diliminizin sağlığı veya “yenilebilirliği” (son puanınızla birlikte) düşer ve siz güvenli bir yere sallanana kadar. Ve tırmanmanız gerektiğinde çabuk olun; ekmeğin her şeye yapışabilir,
Zor ama aşılamaz değil. Her şey gibi, müstakbel tostunuzu manipüle etmek pratikle daha kolay hale geliyor ve I Am Bread‘in hikaye modunun sonuna doğru (ne kadar iyi olduğunuza bağlı olarak tamamlanması yaklaşık dört ila altı saat sürüyor), bir dereceye kadar hız ve hatta doğrulukla, yalnızca tehlikeli yüzeyler ve ara sıra hangi köşenin hangisi olduğu konusunda kafa karışıklığı nedeniyle durduruldu. Ayrıca, tamamen takılırsanız, bir seviyede birkaç kez başarısız olmak, dokunduğunuzda size sonsuz yenilebilirlik ve tutuş sağlayan bir güçlendirmenin ortaya çıkmasına neden olur. Buna ve bunun getirdiği kasvetli seviye sonu puanlarına burnunuzu sokmak cazip gelebilir, ancak bu, kolayca hüsrana uğrayanlar için, sürekli başarısızlık hayal kırıklığı yaşamadan her seviyede deney yapmanın mükemmel bir yoludur – ve deney yapmak, benim büyük bir parçasıdır. Am Bread’in eğlencesi.
Sekiz banliyö temalı seviyenin her biri, kırılabilir nesneler ve bulunması ödüllendirici sırlarla dolu devasa bir fizik oyun alanıdır. “Kızartmak” dışında, gerçekten herhangi bir yön yoktur, bu nedenle – örneğin – tereyağına ve reçele sürtmenin lezzet puanınızı artırdığını veya bir kaykayın üzerine düşmenin güvenli bir yol oluşturabileceğini keşfetmenin belirli bir heyecanı vardır. bir masadan bir sayaca. Ve odanın diğer tarafındaki radyatör bariz bir şekilde tost makinesinin yerini alacak gibi görünse de, aynı odadaki bir TV’yi parçalayıp onun ateşli enkazında kendinizi kızartabileceğinizi öğrenmek çok daha eğlenceli.
Bu keşif duygusu, yavaş yavaş kilidi açan ve her ortamı yeniden karıştıran hikaye dışı modlara da uzanıyor. Örneğin Rampage, ekmek diliminizi yıkıcı bir bagetle değiştiren ve çevrenizi parçalanabilir nesnelerle dolduran harika bir katartik moddur. Peynir Avı ilk başta sıkıcı görünüyor, ancak bir süre sonra, kırılgan bir kraker olarak kokmuş peynir parçalarını ortaya çıkarmak garip bir şekilde tatmin edici hale geliyor. Öte yandan, Free Roam’ın tehlike veya hedef eksikliği denemeler için harika olabilir, ancak hızla sıkıcı hale gelirken, yüksek hızlı engelli parkurda dengesiz bir simit yuvarladığınız Bagel Race gerçekten olamayacak kadar doğrusal ve affetmez. eğlenceli.
Her yeni seviyede hayatta kalmayı öğrenmenin ilk hayal kırıklığını aştığınızda, I Am Bread’in sayısız kusuruna katlanabilmeniz koşuluyla, sırlarını öğrenmek son derece faydalı olabilir. Bunlardan bazıları YouTube’un altını çiziyor. Örneğin, belirli nesnelere tam olarak doğru şekilde dokunmak, diliminizin seviye etrafında çılgınca dönmesine neden olabilir ve düz geometride takılıp kalmak, ekmeğinizi kontrol edilemeyen bir sallanan köşeler kütlesine dönüştürebilir. Diğer hatalar daha az eğlencelidir, örneğin bir seviyenin başlangıcında tekrar tekrar dünyaya düşmek (bunu bırakıp geri gelmekle düzeltildi). Belirli seviyeler ayrıca test bilgisayarımda sürekli olarak performans sorunlarına neden oldu ve kare hızını sabit bir 30 fps’den oynanamaz bir üçe düşürdü, bu nedenle hala yapılması gereken bazı işler var.
