Stray İnceleme, sessiz kahramanlar video oyunlarında yeni bir şey değil, ancak Stray kesinlikle bu konsepti ilginç bir yere itiyor. Kısmen platform oyunu, kısmen geleneksel macera oyunu, neonla ıslanmış robotlarla dolu bu siberpunk dünyası, yerden sadece bir adım uzakta olan sizin bakış açınızdan dev bir orman jimnastiğine dönüşüyor.
Sizi ortalama bir kedinin pençelerine koyma kavramı yüzeyde aptalca olabilir, ancak Stray bu tüylü aracı, yol boyunca bazı eğlenceli eylemlerle gerçekten zorlayıcı bir hikaye anlatmak için kullanır. Fikirlerinin hepsi ayakları üzerinde durmuyor, ancak bana çok güzel açılış dakikalarından verdiği bulanık hissi sallamak imkansızdı.
Açık olmak gerekirse: sen sihirli bir kedi değilsin, mutasyona uğramış bir bilimkurgu kedisi değilsin, bir tür sezgili süper kedi değilsin – sadece normal, sevimli bir kedi, her ne kadar hepimizin hayalini kurduğumuz gibi davranmayı sevdiğimiz türden bir akıllı farkındalık sergiliyor olsa da. Biz bakmadığımızda kendi kedilerimiz yapar.
Bu kavramın sadeliği harika çalışıyor, özellikle de bir kedi olmanız, etkileşimde bulunduğunuz yapay insanlar veya sizden yapmanız istenen şeyler için aslında o kadar da önemli olmadığı için. Bu siberpunk dünyasının robotik sakinleri genellikle sizinle herkes gibi konuşur ve bunun hikaye veya aksiyonla gerçekten alakalı olmasının tek yolu, onların sığamayacakları dar alanlara sığabilmenizdir.
Aynı zamanda, Stray sizi bir kedi yaptığı gerçeğine bayılıyor . Kedi formunuz, aksi takdirde karanlık olan bu dünyaya hoş ve tasasız bir tat getiriyor ve her yerde sizi sorumluluklarınızı bir kenara bırakıp sadece oynamaya teşvik eden anlar var.
Duvarlar ve halılar çizilebilir, dizler sevgiyle ovalanabilir, nesneler kalpsizce raflardan itilebilir ve nadiren basmayı bıraktığım özel bir miyav düğmesi var. Ayrıca kıvrılıp kestirmek için sakin noktalar bulabilir, kameranın dışarı çıkmasına izin verebilir ve Stray’in mükemmel fütüristik film müziğindeki birçok etkileyici şarkıdan birinin yanı sıra güzel bir sahnenin keyfini çıkarmanız için size bir an verebilirsiniz.
Bu harika zengin bir dünya, hakkında her şeyi öğrenmekten gerçekten zevk aldığım bir dünya. Kedinizin kendi hikayesi, eve gitmeye çalışan kayıp bir maceracının oldukça basit bir hikayesi olsa da, sonunda tökezlediğiniz çatışma çok iyi anlatılıyor.
Güzel tasarlanmış şehir, karamsar hissetmeden kasvetli, öğrenmesi gereken tarihle dolu ve etraflarındaki oldukça distopik duruma rağmen sohbet etmek için büyüleyici robot vatandaşlar. Hikayeyle alakalı olsun ya da olmasın, ulaşabildiğim herkesle konuştum ve heyecanla ayaklarının etrafında miyavlarken bilgisayar ekranlarının yüzlerinin nasıl görüneceğini görmeyi çok sevdim, bu sıkıntı, sürpriz ya da sadece büyük bir kalp olsun.
Zengin Bir Dünya
Stray İnceleme, bir yastığın üzerinde uyumadığınızda, Stray genellikle sizi iki tür durumdan birine sokar: ya eğlenceli platform oluşturma zorlukları ve biraz hafif bulmaca çözme ile dolu oldukça doğrusal seviyelerde koşacaksınız ya da daha açık olanlarından birini keşfedeceksiniz. öğeleri toplayacağınız, arkadaş canlısı robotlarla konuşacağınız ve onlar için görevleri tamamlayacağınız şehir alanları.
Eski bölümler bana neredeyse 2016’nın Inside 3D versiyonu gibi bir şeyi hatırlattı , etraflarında inşa edilen örnek atmosfer tarafından nispeten basit engeller yükseltildi. Öte yandan, sonraki bölümler Stray’i bir tıkla ve tıkla macera oyun daha çok benzeyen bir türe kaydırıyor – bu durumda işaretçinizin bir kedi olması dışında.
Her iki durumda da, bir kedi gibi hareket etmek her zaman umduğum kadar akıcı olmuyor. Binaların kenarlarına monte edilmiş klimaları kullanmak veya korkuluklar boyunca yürümek eğlencelidir, ancak aslında bunların hiçbirini yapmak için özel bir atlama düğmesine sahip değilsiniz. Bunun yerine, istendiğinde önceden belirlenmiş etkileşimli noktalara otomatik olarak atlamak için bir düğmeye basabilirsiniz.
Bu, herhangi bir platform oluşturma ile ilgili tek zorluğun, istediğiniz noktaya atlamak için kamerayı doğru konuma getirmek olduğu ve bunu yaptığınızda bir kedinin çevikliğiyle tam olarak hareket etmediğiniz anlamına gelir – ancak bu kısmen Hareket animasyonlarının kendileri, zaman zaman gözle görülür şekilde sert olabilir.
Doğrusal bölümler, basit kolaylıklarına rağmen hala oldukça eğlenceli, sürekli yeni fikirler ve ortamlar sunarak Stray’i yenmem için geçen beş saatin sonuna kadar ilginç kaldı. Zurks adı verilen mutasyona uğramış yaratıklardan kaçarken heyecan verici kovalamaca sahneleri, güvenlik dronlarından kaçındığınız gizli bölümler ve düşman yapay zekasını kendi lehinize çekmeniz gerekebilecek bulmacalar var.
Bu fikirlerin hepsi diğerleri kadar başarılı değil – en zayıfları size Zurkları öldürmeniz için bir silah verir, bu da önceden gergin karşılaşmaları hızla birkaç kişiyi öldürme ve sonra tekrar tekrar şarj ederken geriye doğru koşma düzenine dönüştürür – ama hepsi platform oluşturmayı baştan sona yenileyecek kadar zeki.
Bu bölümler arasındaki küçük kasabaları keşfetmek, dört ayaklı bir perspektiften de çok eğlencelidir, her alan şaşırtıcı derecede yoğun bir düzende, koklamak için kuytu ve çatlaklarla dolu ve dikey alandan harika bir şekilde yararlanır. Ana görev sizi onların etrafında kendi başına koşturacak olsa da, tökezlemekten zevk aldığım birçok isteğe bağlı koleksiyon ve görev dizisi de var.
Bazıları klasik macera oyunu tarzında gizli bir kasanın kombinasyonunu izlemenizi sağlarken, bir diğeri notalar toplamanızı sağlayabilir.bir müzisyen botunun size geri çalması için. Bulmak için çok şey var ve bazı koleksiyonlar yeterince iyi saklanmış, ilk oynayışımda hepsini ortaya çıkarmayı başaramadım – yani bulmak istiyorsanız kesinlikle en az beş saatten biraz fazla yapacak şey var. her son sır.
B-12 ile Aranızdaki İlişki – Stray İnceleme
Daha az pati dostu görevlerde size yardımcı olmak, sırt çantanızda takılan, aynı derecede sevimli bir yüzen robot arkadaşı olan B-12’dir. B-12, kampanyanın çoğunda kedinize eşlik eder ve aralarında oluşan ilişki, bir bütün olarak arsa için güzel bir köşe taşıdır.
Bu, kedinin olduğu kadar B-12’nin de hikayesidir – hatta dahası, dürüst olmak gerekirse, kedinizi çoğu zaman başka birinin hikayesindeki tüylü bir avatar gibi hissettirir. Yine de bu mutlaka kötü bir şey değil ve B-12 ve tanıştığınız diğer robotlar için yazmak, mırıldanan karakterinizin sınırlı konuşma becerilerini telafi etmek için yeterince iyi.
B-12, başlangıçta gereksiz kedi eylemleri ara sıra gerçek oyun mekaniğine dönüştürüldüğünde zevk aldığım gibi, tüm etkileşimli zaferi de almıyor. Örneğin, birinin sizin için bir kapıyı kaşıyarak açmasını veya üstündeki raftan bir şeyi vurarak birini uyandırmasını sağlamanız gerekebilir.
Daha sonra, o ana kadar aralıksız olarak bastığım miyav düğmesi, bir muhafızı aniden varlığım konusunda uyarabilirdi ki bu, bir karton kutuya uygun şekilde saklanmasaydım korkunç olurdu. Yine, bu numaralardan hiçbiri çok karmaşık veya zorlayıcı değildi, ama yine de eğlenceliydi.
