Darksiders 3 İnceleme; son on yılda Darksiders III gibi pek çok oyun görmedik . Bu, görünüşte imkansız bir patronu nasıl yeneceğinizi bulana kadar ilerlemenizi bir saat veya daha fazla durdurmaktan korkmayan üçüncü şahıs bir aksiyon oyunudur. Bu yılın en büyük gişe rekorları kıran görsel cilasına uymaya hevesli görünmüyor ve tasarım felsefesi, Dark Souls ve kardeşlerinin dışında norm haline gelen tüm el tutma ve şımartmayı tamamen göz ardı ediyor. Ancak savaş tatmin edicidir – ve bilirsiniz, belki de her oyunun toplanacak milyonlarca şey ve hiç bitmeyen bir yan görev kaynağı olan dev bir açık dünya olması gerekmez. Darksiders III bu noktaya rahatça sığar.
En azından ilk Darksiders’ı oynadıysanız, bu kabaca 20 saatlik hikayenin karakterleri ve riskleri konusundaki takdiriniz bir destek alacak. Her oyun, benzersiz ve ilginç bir ortamda farklı bir Apocalypse Horseman’ın kontrolünü size veriyor: melekler ve iblisler arasındaki savaşın neredeyse insanların neslinin tükenmesine neden olduğu perişan bir Dünya. Bu seferki Süvari’niz Fury – tek kadın Süvari – ama ilk çıkışı bazı sevimsiz diyaloglar ve unutulabilir seslendirme nedeniyle özellikle unutulmaz değil.
Yedi Ölümcül Günah’ı avlamak için gönderildi ve her biri Darksiders III’ün çeşitli büyük patron dövüşlerinden biri olarak hizmet ediyor. Bu hikayedeki olayların hiçbiri bana gerçekten çarpıcı gelmedi, ama neyse ki, hackleme ve kesme ile devam edecek sürükleyici bir hikaye talep etmiyorum. (Eğer Darksiders ilmine yatırım yaptıysanız, Darksiders III’ün sonunun Gunfire Games ekibinin daha fazlasını yapmak istediğini gösterdiğini duymaktan mutlu olacaksınız.)
Ölümcül Günah tasarımı harika – Darksiders 3 İnceleme
Grafiklere gelince, bu yıl beni güzellikleriyle gerçekten hayrete düşüren oyunlar olsa da Darksiders III onlardan biri değil. Stilize, karikatürize karakterler, ayrıntıdan yoksun, oldukça genel görünümlü bir dünyaya sürüklenir. Yine de birkaç Ölümcül Günah tasarımı harika: Örneğin Tembellik, köle böceklerden oluşan bir tahtta taşınan dev, aşırı derecede obez bir balçık böceğidir.
Darksiders III’ün gerçekten üstün olduğu şey hackleme ve kesmede. Bu, saldırı düğmelerinizi ezen bir canavar çetesiyle karşılaştığınız boş bir dövüş değil. Her türlü iblis, iskelet, melek, dev böcek ve trolün kesilmesi gerekiyor ve davranışlarını gözlemlemeden çok uzağa gidemezsiniz. Saldırılarını bekleyin, kaçmanızı doğru zamanda yapın ve bu yıl oyunlarda yaptığım en tatmin edici eylemlerden biri olan acımasız bir karşı saldırı ile onların kabalıklarına karşılık verebileceksiniz. Sonunda, tüm canavarlar ve onların ince anlatımları hakkında bir özet yazdığımı hissettim.
Darksiders III’ün gerçekten üstün olduğu şey
Fury’nin sürekli genişleyen cephaneliği çok sayıda eğlenceli oyuncak içerir ve hangilerini güçlendireceğinize ve en çok güveneceğinize karar vermek size kalmış. Scorn Zincirlerini tercih ederim çünkü zamanla ekstra hasar için düşmanlarımı ateşe verirler. Silahlarıyla birlikte, yeni alanlara erişmesini sağlayan yeni hareket güçleri kazanıyor ve bunların kilidini açtıktan sonra, çeşitli dövüş ve engel işleri için doğru araçları bulmak için tüm farklı formları arasında geçiş yapmak eğlenceli. Bazı formlar, Scorn Lance tarafından sağlanan kısa mesafelerde süzülme yeteneği gibi yaygın video oyunu öğeleridir. Diğerleri, Scorn Mallet tarafından verilen duvarlarda ve tavanlarda dönebilen manyetik bir topa dönüşme yeteneği gibi daha azdır (Fury çok küstah bir kadındır). Ancak Fury’nin muhteşem yelesi, her form için farklı bir muhteşem gölgeye dönüşür.
Kötü adamlar seviyelerini açıklamasa da, bazı can sıkıcı seviye ölçeklemeleri oluyor gibi görünüyor. Fury ne kadar güçlü olursa olsun, temel düşmanlar onu herhangi bir noktada sadece birkaç vuruşla öldürebilir. Seviye ölçekleme, takdir ettiğim bir tasarım seçimi değil – tüm bu zaman ve çabayı harcadıktan sonra tamamen güçlü bir tanrı gibi hissetmek ve ardından oyun alanını düzleştirmek için yeni, daha güçlü düşmanlarla savaşmak için bu gücü kullanmak çok daha iyi.
Darksiders III’teki patronlar ortalıkta dolaşmıyor. İlk çift pek bir tehdit oluşturmasa da, sonunda o ana kadar öğrendiğiniz herhangi bir numaraya veya saldırıya yanıt vermeyen bir çiftle karşılaşacaksınız. Sürprizleri mahvetmemek için ama bir patron göründüğü kadar kolay yıkılmazsa şok olmayın. Aniden işlerin aleyhinize dönmesi sinir bozucu olabilir, elbette, ancak ısrarla başarı sonunda (merhametle) gelir. Bu şekilde, Darksiders III başka bir zamana, tasarımcıların sizi korkutmaktan korkmadıkları bir zamana gelmiş gibi hissettiriyor.
Yine de, zamanımıza daha iyi saygı göstermek için patron kontrol noktaları ince ayar yapılabilirdi. Bir durumda, bir patrona kaybetmek, sizi ikinci tura geri dönme yolunuzu engelleyen her türlü düşmanla bir kontrol noktasına geri gönderir (ve dürüst olmak gerekirse, benim için üçüncü ve dördüncü turlardı vb. ). Diğerinde, çok uzak bir bölgeye geri gönderiliyorsunuz, ancak yolunuzda düşman yok, bu yüzden savaşa geri dönmek için birkaç dakika harcamanız yeterli. Buradaki patronlar, bu rahatsızlıkların birkaç başarısızlıktan sonra toplanacak kadar sert.
Açık dünya yerine Darksiders III’ü bağlantılı dünya oyunu olarak tanımlardım. Koridorlar ve tünellerle birbirine bağlanan bir dizi ufacık oda ve en yakın Ölümcül Günah her zaman ekranın üst kısmındaki radarınızda bir kafatası ile işaretlenir. Yani Darksiders III oynamak, koridorlarda odadan odaya koşmak, o kafatasını merkezde tutmak ve yolunuza çıkan canavarlarla savaşmak demektir.
Bu, yüzde 90’ı, geri kalan yüzde 10’u çevresel bulmacalar oluşturuyor. Bu bulmacalar aksiyona güzel bir ara veriyor ve bir veya iki tanesi beni birkaç dakikadan fazla boğmak için yeterince zordu.
Bu, ödüllendirici keşif için fazla yer bırakmıyor, ancak her yerde köşelerin arkasında ve dayak yolunun hemen dışında gizlenmiş yükseltme öğelerini avlamaktan keyif aldım. Önceki alanlara biraz geri dönüş var ve henüz doğru yeteneğe sahip olmadığınız için daha önce sizin için mevcut olmayan fırsatları fark etmeniz gerekiyor. Bu anlar Darksiders III‘ü biraz canlandırıyor ve basit bir aksiyon oyunundan daha fazlası gibi hissettiriyor.
